Σήμερα είναι τα γενέθλιά μου και καθώς αναλογίζομαι αυτή την ξεχωριστή μέρα, δεν μπορώ παρά να σκεφτώ τα γενέθλια ως μικρούς σελιδοδείκτες που τοποθετούμε στα κεφάλαια της ζωής μας, σημειώνοντας πού έχουμε πάει και υποδεικνύοντας πού μπορεί να πάμε στη συνέχεια. Μας πλησιάζουν κρυφά κάθε χρόνο πάντα με αυτό το μείγμα ενθουσιασμού και προβληματισμού. Όταν είμαστε παιδιά, τα γενέθλια είναι καθαρή μαγεία - μια μέρα που είναι όλη δική μας, γεμάτη μπαλόνια, φίλους και αυτή τη γλυκιά προσμονή για το σβήσιμο των κεριών, με τον καπνό να μεταφέρει τις μυστικές μας επιθυμίες στο σύμπαν. Είναι απλά, είναι χαρούμενα, είναι όλα για το τώρα.
Αλλά καθώς τα χρόνια συσσωρεύονται, τα γενέθλια αρχίζουν να μοιάζουν διαφορετικά. Γίνονται λιγότερο για τη γιορτή και περισσότερο για την παύση - τη στιγμή που σταματάμε και κάνουμε έναν απολογισμό. Κοιτάζουμε πίσω στο δρόμο που έχουμε διανύσει, μερικές φορές με υπερηφάνεια, μερικές φορές με νοσταλγία, αλλά πάντα με την αίσθηση του πόσο μακριά έχουμε φτάσει. Σκεφτόμαστε τα μαθήματα που πήραμε, αυτά που ακόμα μαθαίνουμε και αυτά που θα έρθουν με την ελπίδα να είναι μαθήματα όμορφα.
Είναι μία μέρα για να εκτιμήσουμε και να πούμε κι ένα μπράβο στον εαυτό μας για τις ιδέες που υλοποιήσαμε, τα έργα που καλλιεργήσαμε και τα όνειρα που κάναμε πραγματικότητα. Τα γενέθλια γίνονται μια στιγμή για να γιορτάσουμε όχι μόνο τα πράγματα που έχουμε κάνει, αλλά και εκείνα που βρίσκονται ακόμα στον ορίζοντα. Μας υπενθυμίζουν ότι η ζωή είναι ένας καμβάς και κάθε χρόνο προσθέτει περισσότερο χρώμα, περισσότερο βάθος και περισσότερο νόημα στην εικόνα που ζωγραφίζουμε.
Υπάρχει μια παράξενη ομορφιά στο να μεγαλώνουμε, στο να βλέπουμε τα γενέθλια ως κάτι περισσότερο από ένα ακόμη έτος. Γίνονται ένας δείκτης ανάπτυξης - όχι μόνο στην ηλικία, αλλά στην εμπειρία, στην κατανόηση, στη ζωή. Και βέβαια, μπορεί να υπάρχει λίγη νοσταλγία για τις μέρες που τα γενέθλια σήμαιναν ένα καινούργιο παιχνίδι ή μια εκδρομή. Υπάρχει όμως και κάτι βαθύτερο, μια αίσθηση ευγνωμοσύνης για το ταξίδι, για τους ανθρώπους που το περπάτησαν μαζί μας και για εκείνους που εξακολουθούν να στέκονται στο πλευρό μας.
Καθώς πλησιάζουν τα γενέθλια, είναι σαν μια απαλή ώθηση να θυμηθούμε τι πραγματικά έχει σημασία. Δεν έχει να κάνει με τον αριθμό των κεριών στην τούρτα, αλλά με το πώς ζούμε κάθε μέρα στο ενδιάμεσο. Τα γενέθλια μας υπενθυμίζουν να γιορτάζουμε το ταξίδι, να αγκαλιάζουμε την ακαταστασία της ενηλικίωσης και να κοιτάμε μπροστά με ελπίδα, όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει.
Και έτσι, κάθε τέτοια μέρα είναι μια ευκαιρία να ανανεώσουμε αυτή την αίσθηση του θαύματος, να επανασυνδεθούμε με τη χαρά του να είμαστε ζωντανοί και υγιείς. Είναι μια μέρα για να περιβάλλουμε τον εαυτό μας με τους ανθρώπους που έχουν σημασία, για να νιώσουμε ότι μας αγαπούν και μας εκτιμούν και για να κάνουμε έναν απολογισμό του πού ήμασταν και πού πηγαίνουμε. Είτε γινόμαστε πέντε είτε πενήντα ετών, τα γενέθλια είναι μια ευγενική υπενθύμιση για να γιορτάσουμε τον εαυτό μας και το μοναδικό μονοπάτι που περπατάμε σε αυτόν τον κόσμο. Εξάλλου, είναι η δική μας μέρα - η μοναδική μέρα που αφορά μόνο εμάς και τη ζωή που δημιουργούμε, χρόνο με το χρόνο...
