H Ελλάδα με το μεσογειακό της κλίμα και την πλούσια βιοιποικιλότητά της είναι ένας απέραντος παράδεισος γαστρονομικών θησαυρών. Ανάμεσα τους είναι τα βρώσιμα άγρια χόρτα που συλλέγονται από την ύπαιθρο και αποτελούν μέρος της ελληνικής κουζίνας εδώ και αιώνες, προσφέροντας μία πινελιά παράδοσης αλλά και ιδιαίτερης γεύσης σε όσους αγαπούν τον πλούτο που μας χαρίζει απλόχερα η φύση.
Από τα ραδίκια και τα μυρώνια μέχρι τα λάπαθα και τους ζοχούς, η συλλογή των άγριων χόρτων είναι βαθιά ριζωμένη στη γαστρονομική ιστορία της Ελλάδας. Σε πολλές οικογένειες η παράδοση αυτή έχει μεταβιβαστεί από γενιά σε γενιά, συνδέοντας τους σύγχρονους Έλληνες με τη γη και καλλιεργώντας το αίσθημα της εκτίμησης για τους θησαυρούς που εκείνη προσφέρει.
Η ομορφιά των άγριων χόρτων, όπως ήταν φυσικό, αξιοποιήθηκε στην ελληνική κουζίνα και καθώς το ενδιαφέρον για τοπικά παραγόμενα τρόφιμα αυξάνεται, τα βρώσιμα άγρια χόρτα βρήκαν τη δική τους θέση και στην υψηλή γαστρονομία. Είτε ως σαλάτα είτε ενσωματωμένα σε πίτες και μαγειρευτά φαγητά, τα χόρτα αποτελούν ένα από τα πιο νόστιμα πιάτα, που αναδεικνύουν την απλότητα και την καθαρότητα των γεύσεων. Για εσάς που επισκέπτεστε τη χώρα μας, μην παραλείψετε να δοκιμάσετε βραστά χόρτα με ελαιόλαδο και λεμόνι ή μία λαχταριστή παραδοσιακή χορτόπιτα που θα σας ταξιδέψει όχι μόνο στον γαστρονομικό κόσμο της Ελλάδας, αλλά και στην μαγεία της ελληνικής υπαίθρου. Πέρα όμως από την εξαιρετική τους γεύση, τα βρώσιμα άγρια χόρτα είναι ένα ακόμη δώρο της μεσογειακής διατροφής για την υγεία μας, αφού είναι πλούσια σε βιταμίνες, μέταλλα και αντιοξειδωτικά και συμβάλλουν στην μακροζωία και τη ζωτικότητα.
Καθώς η ανάγκη για πιο “καθαρές” γεύσεις και για τρόφιμα με πιο πλούσια θρεπτικά συστατικά έρχεται και πάλι στο προσκήνιο, τα βρώσιμα άγρια χόρτα ως πρεσβευτές της υγιεινής ζωής, εξυμνούν τα διαχρονικά δώρα της φύσης και μας υπενθυμίζουν ότι οι πιο πολύτιμοι γαστρονομικοί θησαυροί είναι αυτοί που θα βρούμε συνήθως στα πιο απλά και αυθεντικά μέρη, όπως είναι τα χώματα της Μεσογείου.
Note from Greek jar: Τα χόρτα ποτέ δεν τα ξεριζώνουμε. Με ένα μαχαίρι κόβουμε σχεδόν οριζόντια την κεντρική τους ρίζα, λίγο πιο κάτω από την επιφάνεια του εδάφους.
