Επιτρέψτε μου να σας ταξιδέψω σε ένα ηλιόλουστο κομμάτι του παραδείσου που ονομάζεται Λευκάδα. Ήταν αρχές Ιουνίου πριν από μερικά χρόνια όταν βρέθηκα σ’ αυτό το πανέμορφο ελληνικό νησί του Ιονίου, παρασυρμένη από τις υποσχέσεις για αμμώδεις παραλίες με τιρκουάζ νερά, γοητευτικά χωριά και ιστορίες για μια απλούστερη ζωή. Διασχίζοντας τη γέφυρα που ενώνει τη Λευκάδα με την Ακαρνανία, ένιωσα να γίνομαι μέρος από έναν πίνακα ζωγραφικής με καταπράσινους λόφους και κρυστάλλινα νερά που έλαμπαν σαν πολύτιμοι λίθοι.
Η πρώτη μου εξόρμηση ήταν στην παραλία Πόρτο Κατσίκι, όπου η θάλασσα είχε μία απόχρωση του γαλάζιου που είχα δει μόνο στα όνειρά μου. Φωλιασμένη κάτω από πανύψηλα βράχια, αυτή η εντυπωσιακή παραλία είναι μια απόδειξη της τέχνης της φύσης. Καθώς κατέβαινα τα απότομα σκαλοπάτια προς την αγκαλιά της, ένιωσα ένα αίσθημα σεβασμού για την ομορφιά που με περιέβαλλε: μια συμφωνία των βράχων, της θάλασσας και του ουρανού σε τέλεια αρμονία. Άραξα στην άμμο και άφησα τις έγνοιες του κόσμου να φύγουν μακριά με κάθε κύμα που περνούσε.
Το απόγευμα η πόλη της Λευκάδας έκλεψε ένα κομμάτι της καρδιάς μου με το Κάστρο της Αγίας Μαύρας, τα δαιδαλώδη δρομάκια και τις γοητευτικές πλατείες της. Κάθε γωνιά ήταν γεμάτη ζεστασιά και φιλοξενία, σαν να γνωριζόμασταν από παλιά. Τα νεοκλασικά αρχοντικά και οι βυζαντινές εκκλησίες αποκάλυπταν ένα νέο κεφάλαιο στο ιστορικό παρελθόν του νησιού. Στο Αρχαιολογικό Μουσείο, ακολούθησα τα βήματα των αρχαίων πολιτισμών, από την παλαιολιθική εποχή έως και τα ύστερα ρωμαϊκά χρόνια, θαυμάζοντας αντικείμενα που μιλούσαν για μια κληρονομιά που διαρκεί στο πέρασμα των αιώνων.
Τις επόμενες ημέρες ανακάλυψα και άλλους κρυμμένους θησαυρούς, όπως η παραλία Εγκρεμνοί και η παραλία Κάθισμα. Το κοσμοπολίτικο Νυδρί, ένας από τους πιο φημισμένους προορισμούς του νησιού, ξεχειλίζει από ζωντάνια και προσφέρει άφθονες επιλογές για καφέ, φαγητό και ψώνια. Εκεί κοντά, το φαράγγι και οι καταρράκτες Δημοσάρη μαρτυρούν το αδάμαστο στοιχείο της φύσης. Στον Άγιο Νικήτα, περιπλανήθηκα στα δρομάκια με τα πολύχρωμα σπίτια και πίνοντας λευκαδίτικο κρασί απόλαυσα τη θέα στα γαλαζοπράσινα νερά, όπου οι ψαρόβαρκες λικνίζονταν απαλά, εικόνες που μου θύμισαν ότι τα ελληνικά νησιά έχουν μία μοναδική ενέργεια, που πάντα θα μαγνητίζει τους επισκέπτες.
Προχωρώντας στην ενδοχώρα, γνώρισα τη διαχρονική γοητεία των παραδοσιακών χωριών. Στην Καρυά, θαύμασα την περίφημη "καρσάνικη βελονιά", μία τεχνική κεντήματος παγκόσμιας πρωτοτυπίας, τα θεόρατα πλατάνια και τα γραφικά καλντερίμια. Σε κοντινή απόσταση, το χωριό Εγκλουβή με καλωσόρισε με τη ρουστίκ γοητεία και τη ζεστή φιλοξενία του, προσφέροντας μια ματιά στην ανέγγιχτη από το χρόνο αγροτική ζωή. Στα νότια του νησιού, το ακρωτήρι Λευκάτας, ένας από τους πιο γνωστούς βράχους της αρχαιότητας, στέκεται φρουρός πάνω από τη θάλασσα, με τη δυναμική σιλουέτα του να θυμίζει την ωμή δύναμη και το μεγαλείο της φύσης.
Καθ' όλη τη διάρκεια του ταξιδιού μου, οι γαστρονομικές απολαύσεις της Λευκάδας αποδείχθηκαν μια πανδαισία για τις αισθήσεις. Σε παραδοσιακές ταβέρνες και παραθαλάσσια καφενεία, δοκίμασα από χειροποίητες πίτες και φρεσκοαλιευμένα θαλασσινά μέχρι γλυκόξινο σοφιγάδο και φακές Εγκλουβής με ριγανάδα. Δεν παρέλειψα να πάρω μαζί μου φεύγοντας μαντολάτο, λικέρ ροζολί με κανέλα και πορτοκάλι και φυσικά ντόπιο μέλι θυμαρίσιο.
Καθώς αποχαιρετούσα τη Λευκάδα, ήξερα ότι αυτό το μαγευτικό νησί θα κρατούσε για πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Η Λευκάδα μπορεί να είναι απλώς μια κουκκίδα στο χάρτη, αλλά για μένα είναι ένα μέρος όπου ο χρόνος σταματά, τα όνειρα ζωντανεύουν και οι όμορφες περιπέτειες είναι τόσο διαχρονικές όσο και η γαλαζοπράσινη λευκαδίτικη θάλασσα.
